Yok, Boş Durmadım - Nope, I Did Something

Basketboldan gelince yorgun argın atmışım kendimi eve yazmak aklıma gelmedi dün. Bugün de unutuyordum az daha:D. Annemin de bloğunda yazdığı gibi, 29 Ekim'de boş durmadım. Nasıl durabilirim ki? Bizim için bu kadar önemli bir günde yurtdışında olmamı mazeret edinecek değilim ya! Aslında bana bıraksalar bildiğin tören düzenlerdim okulda da abartıya kaçmayayım dedim:D. Bu nedenle 29 Ekim'de küçük çaplı bir etkinlik düzenledim. İlk öncelikle okula türk bayrağımı giyerek gittim. Umduğum gibi milletin dikkatini çekemedim ama gidip "Bunun ne olduğunu biliyor musunuz' Neden giydim sizce?" tarzında fantastik sorularla bazı insanların kafasında soru işaretleri uyandırdım(bu işaretler kıyafetle alakalı olabileceği gibi "Bu napıyo ya?" tarzında da olabilir tabii). İlk dersime Shiann giriyordu. Ben de ondan izin alıp anonslardan sonra tahtaya çıktım. Öncelikle küçük çaplı bir konuşma yaptım(kimsenin ilgisinin dağılmasını istemediğimden kısaydı). Konuşma şöyleydi(orjinalini merak edenleri daha da aşağı alalım:D):

"Arkadaşlar, bugün bayrağımı çok daha büyük bir gurur ile taşıyorum. Çünkü bugün benim ve tüm Türkler için çok önemli bir gün. 92 yıl önce, 29 Ekim 1923 tarihinde, büyük önder Mustafa Kemal Atatürk bize özgür irade ve demokrasi getirdi. 92 yıl önce bugün, Osmanlı İmparatorluğu Türkiye Cumhuriyeti oldu(tamam dürüst olalım, tam olarak böyle olmamış olabilir ama bilge bir adamın bir zamanlar dediği gibi, en iyi hikayeler abartılmayı hak eder). Bu şanlı günümde benimle birlikte Türk Milli Marşı'nın karşısında saygı duruşuna geçer misiniz?"

Sonra da İstiklal Marşı'nı çaldım telefondan. Tüm arkadaşlarıma bir kez daha teşekkür etmeliyim çünkü kendi marşları sırasında düzgün durmayanlar bile benim için saygıyla durdular. Bu 2 dakikalık(belki daha da kısa) törenciğimin ardından derslere geçtik doğal olarak. Gün içinde birçok kişiye bugünün önemi anlattım. Bazılarına sadece söylemekle yetinirken merak eden öğretmenlerime ve arkadaşlarıma Kurtuluş Savaşı'ndan, Atatürk'ten ve İstiklal Marşı'nın ardında yatan diğer her şeyden bahsettim. Anlamamalarına rağmen herkes marşımızın şanlı bir yanı olduğu konusunda hem fikirdi. Günün sonunda eve dönerken kendimle gurur duyduğumu söylesem abartmış olmam:D. Tabi bunu beni yolda görenler direk söyleyebilir. Şayet sanki t shirt değil de bayrağın kendisi taşıyormuşum gibi dik durarak sağlam adımlarla yürüyordum. Bunu fark ettiğimde ben de az gülmedim değil tabii:D.

Merak edenlere(yani anneme) işte o gün ben:D

(Fotoğrafı nasıl çektiysem artık, daha tuhaf görünemezdim herhalde)

Nope, I Did Something

I was too tired after basketball course that I didn't even remember to write my blog. But don't worry, I did something for October The 29(for all of my friends who may not know, October The 29 is our Republic Day). I would like to make a huge celebration but it would be weird:D. So I decided to make a little one. First I wore my flag. And then, my first lesson was Engilsh. So I asked Shiann if she could let me play our national anthem. Hopefully she let me. After the announcements, I stood in front of the class, making a short speech(I didn't want them to get bored). It was like this:

"Today my friends, I'm carrying my flag even more proudly then ever. Because today is a very important day for me and for all the Turkish people. 92 years ago, in 1923 October The 29, our great leader Mustafa Kemal Atatürk had brought us independance and democrasy. 92 years ago today, Ottoman Empire became Turkish Republic. So, in this glorious day of mine, will you stand with me for Turkish National Anthem?"

Then I played our anthem from my phone. Thankfully, they all stood with me. I'm very glad that they did and showed respect. After that, our lesson started. That day, I talked to lots of people and told them about Independance War, Atatürk and our anthem. Althought they didn't understand, everyone agreed that our anthem is glorious. And on my way home, I was walking proudly as if I was carrying the real flag.